Ik heb een lange wandeling gemaakt van de arc de triomf tot het stadscentrum was ik met een tas koffie afscheid genomen heb van Samanta & Mathias met een tas koffie in een zeer upmarket koffiehuis. Het is alsof ik afscheid genomen heb van oude vrienden, maar wij hebben elkaar maar ontmoet twee dagen eerder op de trein in Bulgarije. Soms is de wereld toch een gekke plaats.
Waarom reizen? Ik onderschrijf van harte de woorden van Paul Theroux in The Old Patagonian Express: ‘reizen is in het beste geval een eenzame onderneming: om te zien, te onderzoeken, te beoordelen moet je alleen en ongestoord zijn. […] het is moeilijk om goed te zien of helder te denken als je in gezelschap bent. […] Reizen is geen vakantie en het is vaak het tegengestelde van uitrusten.
zaterdag 2 maart 2019
Dag 132 : Een kort dagje Bucuresti en EN 472 naar Boedapest Keleti
Deze morgen was ik iets later wakker en na mijn douche, ontbijt en wat administratie heb ik besloten enkele uurtjes Bucuresti te verkennen voordat ik terug naar het station moet.
Ik heb een lange wandeling gemaakt van de arc de triomf tot het stadscentrum was ik met een tas koffie afscheid genomen heb van Samanta & Mathias met een tas koffie in een zeer upmarket koffiehuis. Het is alsof ik afscheid genomen heb van oude vrienden, maar wij hebben elkaar maar ontmoet twee dagen eerder op de trein in Bulgarije. Soms is de wereld toch een gekke plaats.
Eenmaal terug thuis bij Gelu & Michaela heb ik afscheid genomen van Michaela en Boris de kat. Helaas was de rest van de familie aan het werk of op school. Nadat Michaela mij nog wat eten gegeven heeft was het tijd om de metro te nemen naar Bucaresti Nord en te wachten op mijn goede oude slaaptrein naar Budapest Keleti. De slaaptrein was zoals verwacht in deze tijd van het jaar grotendeels leeg. Maximaal 5 passagiers in mijn couchette rijtuig ... dat is bijna als een persoonlijk rijtuig voor mij alleen. Helaas kreeg ik en mijn medepassagier in mijn coupé het licht niet uitgeschakeld en het spoor in Roemenië is nogal van een slechte kwaliteit waardoor ik bitter weinig geslapen heb. Maar goed, morgen is een nieuwe dag, nieuw land en een nieuwe stad.
Ik heb een lange wandeling gemaakt van de arc de triomf tot het stadscentrum was ik met een tas koffie afscheid genomen heb van Samanta & Mathias met een tas koffie in een zeer upmarket koffiehuis. Het is alsof ik afscheid genomen heb van oude vrienden, maar wij hebben elkaar maar ontmoet twee dagen eerder op de trein in Bulgarije. Soms is de wereld toch een gekke plaats.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten