Deze morgen was ik vroeg op samen met Floortje. Zij moest zeer snel vertrekken naar haar werk waardoor wij maar heel vluchtig afscheid konden nemen. Dat moeten wij de volgende keer beter doen. Maar goed, met mijn boterhammetjes gemaakt door Floortje stond ik dan buiten de deur en kon de treinslag van vandaag beginnen. Eerst de sprinter van Moerwijk naar Den Haag Hollands spoor waar ik niet direct de gewenste verbinding vond. Dan maar op dezelfde sprinter gesprongen voor Den Haag Centraal. Daar heb ik een IC gevonden die naar Utrecht Centraal rijdt, ongeveer halfweg mijn bestemming Arnhem. Een goed begin. In Utrecht Centraal heb ik besloten meerdere uren te blijven anders ging ik te vroeg in Arnhem zijn bij Alba en Jochem. Dus heb ik voor 6€ mijn rugzakje letterlijk in een kluisje geduwd omdat mijn rugzakje NET paste in het kluisje. Dan effe het nieuw station van Utrecht ontdekken, deze is werkelijk een grote verbetering met de vorige. Ruimte, veel daglicht in de stationshal en praktisch. Eindelijk worden er stations ontworpen in functie van de gebruikers ... dat heeft lang geduurd. Na het station ben ik dan naar de grachten van Utrecht gewandeld. In tegenstelling tot het hiper modern en pas vernieuwd station is het oude stadscentrum 5 minuten buiten het station een pareltje van history. Met de warme ochtend zon op een bankje onder een mooie boom in het centrum heb ik genoten van mijn pijpje ... een prachtig en ontspannend moment voor de volgende fase van mijn reis vandaag.
Terug in Utrecht Centraal heb ik mijn bagage uitgehaald en rond de middag dan een IC genomen naar het schattige Arnhem. Opnieuw een korte efficiënte rit met de NS en deze maal stond Alba met hun nieuwe familie mij op te wachten. Na vele jaren was het een leuk weerzien van oude vrienden. Helaas heb ik Jochem nog niet gezien ... hij ligt doodziek in zijn bed, och arme. Hopelijk is hij beter in de volgende dagen.
Nadat ik eerst zelf nog een wandelingetje gedaan had via het prachtig station, het kleine centrum van Arnhem en een parkje „aan de achterzijde“ stond ik terug bij Alba en Jochem thuis. S’ avonds hebben Alba en Kayo hebben mij goed gezelschap gehouden tijdens een wandeling naar de supermarkt, alleen Kayo was er niet gerust in wanneer hij samen met mij moest wachten op Alba die in de supermarkt ging shoppen. Tegen dat wij terug thuis waren was er helaas nog steeds geen Jochem, die ligt nog altijd dood te gaan in zijn bed! Terwijl ik probeerde wat met Kayo te spelen ... „zitten, goed zo, koekje“ ... heeft Alba een prachtig restaurant waardige maaltijd voor ons gemaakt. Samen met een gezellige babbel, nog een Belgisch biertje is dat een schitterend einde van een lange dag in het verre Nederland!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten