Dag 01 : Van Brugge naar Liestal en Raclette!

Vandaag is begonnen zoals elke andere werkdag, vroeg opstaan en mij klaarmaken ... deze ochtend is het voor mijn rugzak een eerste maal samen te stellen en een laatste maal dit jaar mijn deur sluiten.
Mijn ouders hebben hebben wij afgezet in het station van Brugge en daar stond ik klaar voor de eerste trein van vele treinen dat ik in de komende 5 maand zal gebruiken. NU begint het door te dringen tot mij, ik zal het wondermooie Brugge niet meer zien tot in de lente van 2019!
De IC trein van Brugge naar Brussel is weinig schokkend, buiten een omleiding wegens spoorwerken en een slachtoffer van de Zaventem aanslagen en medepassagier die zijn verhaal deed aan onze kaartjesknipper. Een voorsmaakje de komende maanden, hopelijk niet! Gelukkig was er een dieprode zonsopgang om mij af te leiden van de diepere betekenis van de aanslagen in Zaventem.

Een vlotte aansluiting in Brussel zat ik op mijn ICE naar Frankfurt Hfb, of zo dacht ik een korte periode. Helaas is deze ICE door spoorwerken (weeral) ingekort tot Koln Hbf en moest ik daar overstappen. Samen met (zoals altijd) luidruchtige Duitsers en Amerikaans toeristen met Belgisch bier ben ik van perron 5 naar perron 6 gespurt en op ICE 105 gesprongen voor wat waarschijnlijk een saaie hoge snelheid rit zal worden tot Basel SBB. Ideaal om wat „administratief“ werk op mijn antieke laptop!

Aangekomen in station Basel SSB, je hebt ook de „Franse Basel“, moest ik eerst een automaat zoeken om geld uit de muur te halen. Ik had er niet aan gedacht dat Zwitserland NIET in de Euro zone mee is. Euro of Zwitserse Frank, duur is en blijft Zwitserland. Na de rush op een tweede geldautomaat, de eerste weigerde mijn kaart (!?), vlug een zes rittenkaart uit de automaat waarbij ik mijn 50% FIP korting vergeten ben. Ik moet mij een beetje haasten want Rony staat op mij te wachten in Liestal, een prachtig rustig Zwitsers stad 10 rijden van Basel SBB met de IR trein.
Rony, Janet en de rest van de familie hebben mij met open armen ontvangen! Na het innig ontvangst was het maar een korte busrit en een wandelingetje op de berg naar hun appartement. Nog wat praktische gegevens en afspraken is deze avond geëindigd in een lange babbel en een avondmaal met Raclette en kleinkinderen. HOE Zwitsers kan het nog zijn!!
Op het einde van de eerste dag van 5 maanden reizen ben ik totaal gelukkig en kapot in bed gevallen ... en ik wilde nog wel wat PC werk doen.