Mijn plan om lang uit te slapen viel nogal in het water nadat alle 70 kinderen hun ontbijt kwamen eten en vertrokken waren naar school. Er wordt nogal wat deuren geopend op zo’n ochtend. Maar goed, een reiziger mag zijn tijd niet „verspillen“ met veel slapen ...
Deze morgen kreeg ik in het kinderen tehuis een prachtig uitgebreid ontbijt, op d’n duur voel ik mij beschaamd voor zo’n goede zorgen, tot Maria mij kwam oppikken voor een dagje uit.
Na de katten en honden eten te geven heeft Maria mij gereden naar Lacul (meer) Anne. Een prachtig meertje in een oude vulkaan krater. Ware het niet van de vele locals die hetzelfde idee hadden dan wij zou het hier vredig stil zijn. Nog een locale delicatesse, zeg maar een opgerolde suikerbrood, maar dan veel lekkerder, waren wij opnieuw op weg naar de volgende berghelling. Deze helling is zeer gekend voor de vele natuurlijke sulfaatbaden en ik heb gezeten in een put met sulfaatgas. De onderste meter is er geen zuurstof en voelt dit gas warm aan. Een unieke ervaring dat ik hier niet goed kan beschrijven maar voor wie naar Baile Tusnad ooit op bezoek komt, zeker doen!
Het was al donker toen ik van Eva en Maria afscheid moest nemen en Maria mij uitgewuifd heeft op het perron van Baile Tusnad. Buiten een verwarring met de reservaties van de zitjes op de IR trein naar Bucaresti was de eerste trein weinig eventvol.
De ondertussen al 17de trein van deze reis, de IRN 1667 Bucuresti Nord 22h55 - Iasi 05h47 is een binnenlandse slaaptrein met best comfortabel couchetterijtuigen. Onze wagonbediende was wel een beetje lui, wij moesten o.a. zelf onze lakens afhalen EN één van mijn couchette reisgenoten was nogal een irriterend ventje. Die dacht nl dat hij alleen op reis was en als hij niet slaapt er niemand slaapt. Grrrr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten