En hier zit ik dus, bagage binnen gegeven in het station voor een halve euro, een koekje en koffie americano in het prachtig stationscafetaria terwijl ik dit hier neerschrijf op mijn antiek laptopje om 05 uur in de ochtend. Pppfff reizen is mentaal EN fysiek afzien ... geloof mij. Maar al goed, oververmoeid maar nog op schema zal ik toch proberen het toeristisch Lviv te verkennen voordat ik mijn slaaptrein naar Katowice zoek deze middag. Hopelijk meer geluk!
Na een vroege start in de bittere koude [De periode met T-shirt is duidelijk voorbij, ik vermoed het begin van een winter bittere koude ... bbbrrr] met rammelende tram 1 (letterlijk!) naar het centrum. Op de tram nog een vriendelijke Oostenrijker ontmoet die ook op reis is. Helaas heb ik deze niet meer terug gezien op onze afspraak later deze dag. Na deze moeilijke start en de zon die eindelijk opkomt begin ik de vermoeidheid wat te overwinnen maar gemakkelijk is het niet. Nog een powerbank gekocht voor de middag (tja, ik geef mij volledig over aan de high tech van de moderne reiziger ... pppfff) en rondwandelen. Lviv is veeel mooier dan Kyiv en hier moet ik zeker nog eens een tweetal dagen voor uittrekken.
Mijn oorspronkelijk plan om met de tram terug naar het station te gaan heb ik vervangen door langzaam door parken en langs kerken terug naar het station te wandelen. Met een gezapige 14 graden en een schitterende zon is het bijzonder aangenaam deze namiddag. Een groot verschil met de koude van deze morgen!
Uiteindelijk ben ik zo’n twee uur voor het vertrek van mijn trein terug in het prachtig, groot maar nogal „stinkend“ station van Lviv. Maar als rijke toerist heb ik ongeveer 30 eurocent betaald om in comfort, zonder zure stankgeur, met elektriciteit voor mijn laptop en met een eigen bar betaald voor de wachtzaal eerste klasse. Ik kan dit tenminste tokkelen zonder zorgen.
Op het perron kwam onze trein aangereden, wel aangereden, twee rijtuigen is bijna de kortste slaaptrein ooit dat ik meegereden heb ... één rijtuig was de kortste. In het modern rijtuig klasse T3 is het een waar Hilton ervaring voor mij. Samen met een sympathieke Ukraïnse dame reden wij rustig het geurig (Russisch station gevoel) buiten en stonden een uurtje later aan de Europese buitengrens. Zo’n drie uur heeft alles samen geduurd. Eerst grenscontrole Oekraïne, dan in het openluchtwerkplaats bougies wisselen tussen Russische spoorbreedte en Europese spoorbreedte en een korte rit later Poolse (Europese) grenscontrole. Tegen dan was het 21h of in Polen 20h en viel ik bijna als een blok in slaap. In de luxe van T3 EN na een nacht niet slapen geen wonder!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten