Dag 18 : Slaaptrein 341 uit Chisinau en de aankomst in Kyiv

De volgende ochtend bij zonsopgang, na een volledig rondje Moldavië te sporen (incl Roemeense grens), kwamen wij aan de grens met Oekraine aan, Valcinet / Mohyliv-Podilskyi. Net voor de grenscontrole heb ik mij nog effe willen verfrissen maar helaas geen water in onze WC / badkamer ... zal dus voor morgen zijn. De Moldaven deden niet veel moeite, effe bagage bekijken, paspoort door de computer en afstempelen. Maar aan de Oekraïnse kant van de grens werd wel serieus gecontroleerd. Drugshonden, controle op radioactieve straling, net niet het rijtuig uit elkaar gevezen voor smokkelwaar (Onze wagonbegeleider heeft er wel in geslaagd een doos smokkelwaar langs de grens te krijgen achter wandpanelen) en drie grenswachters om mijn paspoort te controleren. Stempel nummer 3 is binnen. In Zherynka werd onze diesel vervangen door een eloc en kwam er al iets meer volk op de trein en verkopers van sim kaarten. Aah, de goede oude tijden zijn weg ... pppfff.

Na aankomst in Kyiv station stond ik al snel aan de deur van de metro en nadat vriendelijke Oekraïners mij geholpen hebben, vertaal mijn ticketje betaald hebben zat ik op de goede oude USSR metro naar de plaats van afspraak. Helaas stond mijn afspraak niet aan het metrostation te wachten en heb ik opnieuw de hulp moeten inroepen van vriendelijk zielen om een belletje te doen.
Wat een opluchting toen ik Joseph kwam opdagen, na al die jaren nog steeds dezelfde persoon. Na een vlugge „hello“ moest Joseph terug naar zijn werk en had ik de rest van de dag om al vlug eens Kyiv te verkennen. Om dat mogelijk te maken heeft Joseph mijn 30 kg rugzak meegenomen naar zijn werk. WAT een zicht een klein mannetje met een grote rugzak.
Dus terug de metro in om enkele stops verder mijn eerste verkenning te doen. Ik heb een tweetal mooie cathedralen bekeken en dan genoten van de zonsondergang in een parkje met zicht op de skyline van Kyiv ... wat eigenlijk niet zo denderend is. Als laatste stop het plein van de onafhankelijkheid dat iedereen wel kent van de beelden tijdens de revolutie.

Wel na donker stond ik terug buiten aan het metrostation van onze eerste ontmoeting en jawel na een koffie americano (Zowel Moldavië als Ukraïne drinkt iedereen veel koffie en thee zoals de Russen) verscheen Jozeph terug met mijn rugzak. Was hij blij die 30 kg terug aan mij te kunnen geven!
Samen met een vriend zijn we mijn bagage gaan afzetten in zijn appartement en gaan eten in het meest verborgen restaurant van Kyiv. Een geheim verklappen, het ligt onder het plein van de onafhankelijk. Samen met een andere couchsurfster hebben wij dan extreem goedkoop typisch Oekraïns gegeten ... ideaal om ‚s avonds in slaap te vallen in Joseph zijn appartement.