Dag 19 : Dagje Kyiv en slaaptrein 141 naar Lviv

Deze nacht was te kort maar ik heb goed geslapen, dus ik mag niet klagen. Na een zwaar ontbijt ben ik samen met Joseph naar de metro vertrokken, hij naar zijn werk en ik naar het station om mijn bagage in bewaring te geven. En hoe romantisch, Joseph had bloemen mee voor Alyia haar verjaardag. Ooooh!
Voor mijn trein deze namiddag vertrok heb ik nog wat de „kleine straatjes“ van het oude Kyiv verkent ... wat eigenlijk nogal een tegenvaller was. Ben ik dan terug met het kabelliftje zoals gisteren bij de kathedralen beland. Vandaag heb ik wel betaald voor eentje te kunnen bezoeken ... zo rustig hier en het beste openbaar toilet dat ik in een week gezien heb!

Nu naar trein 141 en wat een rustige slaaptrein had moeten worden. Het begon al mis te lopen toen de prodnitja nogal kwaad keek omdat mijn ticket enkel op mijn telefoon stond, maar ik mocht opstappen. Eenmaal goed geïnstalleerd kwamen de andere passagiers toe een eentje sprak goed Engels wat zeer gezellig is ... intense conversaties over Oekraïne, België en de politieke spelletjes dat over onze hoofden gespeeld wordt.
Een uurtje later was de prodnitja daar weer en deze maal deed hij moeilijk of ik wel mijn lakens betaald had!
Maar dat was nog niets, nog een uurtje later verscheen er een dame die dezelfde plaats een ticket had en wat bleek toen ... ik heb mij van datum vergist en ik zat illegaal op deze trein. De prodnitja was zeer bereidt mij zonder pardon in niemandsland van de trein te gooien maar de passagiers rond mij verzette zich met hand en tand hiertegen ... uitstel van executie.
Nog een uurtje later (ik weet het gaat slechter en slechter) zat ik nog op mijn plaatsje maar om zeker te zijn dat ik niet van de trein gegooid zou worden hebben vriendelijke passagiers rond mij zich verenigd en met hun smartphone en kredietkaart een ticket gekocht voor deze trein. Koste mij nauwelijks 3€ ... toch al een opluchting!

Maar een uurtje later was het voor de pronitja niet genoeg en moest hij een ticket op papier zien. Dus heeft de Engelstalige passagier met mij van de trein gesprongen in een „groter“ station en dit ticket laten printen aan het loket.
Toen ik net dacht dat ik uit de problemen was moest ik toch mijn plaatsje afstaan en op een klein bankje aan de zijkant slapen ... KAPOT van ik ervan want toen ik dacht dat ik toch nog wat ging kunnen slapen ... midden dat nacht kwam er een familie Roemeense zigeuners opgestapt en toen kon niemand meer slapen. Mijn Engelstalige medepassagier heeft mij duidelijk gezegd : „pas op met de zigeuners, af je bent alles kwijt voor je het weet“!