Centrum Balaken voor zonsopgang
Deze morgen douche genomen en ik stond buiten nog voor zonsopgang. Aan het rondpunt met de vlaggenmast stond er eigenlijk maar één lada taxi en ik toch nog de prijs kunnen afdingen tot 4 Manat voor de hele taxi voor mij alleen. Niet slecht vind ik van mijzelf. Met de opkomende zon kwam ik aan de kleine grenspost aan beide kanten van de brug over de rivier en de grens. De grenscontrole zelf stelde bitter weinig voor, effe rugzak door de scanner, paspoort door de computer [Ik kon bij Azarbaijan meekijken en de foto van je gezicht wordt vergeleken met de foto’s in de dossiers en je paspoort die natuurlijk ook door het systeem gehaald wordt.] en een lange wandeling tussen twee muren in het complex van Azarbaijan.
Na Azarbaijan de brug over gewandeld tot het kleine gebouw van Georgië en hier stond er een wachtlijn voor mij. Er stonden 3 (!) auto’s voor mij en alle passagiers moesten door de paspoortcontrole. De grenswachter was onder de indruk van mijn stempels ... ik vermoed dat er niet veel gekke Belgen zijn die zo’n route volgen door azië. Maar nu, gelukkig moest ik mijn bagage niet laten controleren, drie auto’s vol met bagage die gescand werden en ik stond buiten in Georgia.
Dan de volgende fase, een taxi voor dagodekhi onderhandelen. Buiten de poort stonden er enkele oude Mercedes taxi’s en ook hier ging het onderhandelen redelijk goed. Uiteindelijk heb ik 5 Lari betaald voor de rit tot het busstation. Wel busstation eigenlijk meer een ruitje en enkele fort busjes en oude Mercedes taxi’s voor de deur.
Maar goed effe informeren en een half uurtje wachten en ik kon in een oude Ford bus stappen met bestemming Telavi, fluitje van een cent. Tegen de middag stond ik na een hobbelige rit in het oud busstation van de stad. Wel ... „busstation“ is een groot woord en „stad“ is een ander groot woord!
Het eerste dat mij opgevallen is dat de Lada taxi’s vervangen zijn door oude Mercedes taxi’s en de officiële (mini) busjes geen Mercedes Benz meer zijn maar Ford. Ieder land heeft zo zijn bijzonderheden. Ook is mij verzekerd dat de economie veel beter is na tien jaar. Wel in dit gedeelte van het land heb ik nog niets hiervan gemerkt. Dat zal voor later zijn vermoed ik.
In hostel Ajime is Tengo er niet maar deze hostel zit vol met lange termijn en lange afstand reizigers die maar wat rond deze hostel hangen in afwachting van visa, beter weer, de zomer ... enz. Het is jaren geleden dat ik in zo’n aftandse hostel gezeten heb (Alle mogelijk veiligheids-- en gezondheidsregels in België zijn hier gebroken!) en zo’n groep ontspannen travellers ontmoet heb. Eentje heeft mij meegenomen naar het centrum om een sim kaart te helpen kopen EN een fles Georgische wijn aan een goedkope prijs. Twee Duitse reizigers hebben mijn was gedaan voor mij EN ook uitgehangen in de zon om te drogen. Dat rest van de dag zal ik met de rest van „de bende“ wat rond de houtkachel hangen, wat internetten, mee de pasta opeten, flessen wijn en chacha leegdrinken. Het leven kan zo ontspannend zijn ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten