Na de paspoort controle Georgië kwamen de Armenische grenswachters met hun computer op de trein en controleerden de paspoorten ter plaatse. Bij mij was er een controle en mijn paspoort werd tweemaal door de computer gehaald ... maar uiteindelijk mocht ik doorgaan en is mijn paspoort twee stempels rijker. Mooie souvenirs.
In het prachtige station van Yerevan, met enkele passagiers en meer taxichauffeurs, was het nu de weg zoeken. Mijn plan om al mijn treinticket retour te kopen zijn mislukt, het loket is nog niet open, dus maar de kleine horde taxichauffeurs trotseren en de metro zoeken. Gelukkig was er ook een Russische toerist op zoek naar de metro en die vroeg de enige local die op dat moment op de straat liep de weg ... en bleek dat de ingang net onder het station is.
[yerevan is zo’n stad waar de GEEN straatverlichting is of oplicht en je een zaklamp nodig hebt om s’nachts rond te wandelen ... daarom is het altijd aan te raden in Azië en Caucasus enkel buiten te komen met daglicht.]
Maar goed, met de Russische toerist samen de metro binnen, ik heb hem het plezier terug kunnen doen door een tweetal getons te kopen (hij heeft nog geen Armenisch geld) en en geen tijd stonden wij in het centrum van Armenië. Een korte wandeling later stond ik in de receptie van „hostel Yerevan“, had ik een bed, betaald, reçu gekregen en zit ik hier relaxed mijn verslag te schrijven in afwachting van het ontbijt. Een aanrader deze hostel.
Na het prachtig uitgebreid ontbijt heb ik de metro terug naar het station genomen. [Opvallend hoe leeg de metro is. De stellen rijden nu met twee rijtuigen ... Ge vindt ze bijna niet terug in de metro stations!] Daar heeft een vriendelijke loket bediende mij een treinticket verkocht voor de terugreis naar Tbilisi in enkele dagen. Nu ik toch in het gebouw was heb ik nog even het spoorwegmuseum binnen gesprongen. Dit is gratis en de bediende van het museum zinkt zelf voor de bezoekers, gratis en totaal vals!!!
Centraal busstation
De beroemde Cognac van Armenia
Veiligheid boven alles!? Let op de ducktape!
Na deze missie de volgende, eens het centraal busstation opzoeken voor mijn bus naar Vanadzor in enkele dagen. Net zoals de metro, vele gebouwen, het treinstation is ook hier bitter weinig veranderd. Zoals op de meeste plaatsen in Yerevan adems de USSR sfeer hier nog in de gebouwen. Wat een shock na de veranderingen te zien in Tbilisi Georgië dat er hier bitter weinig veranderd is.
Maar goed, omdat ik toch veel tijd had een pijpje gerookt in een park onderweg te voet terug naar mijn hostel. Yerevan is nog kleiner dan Tbilisi en als je een beetje tijd hebt is alles hier eigenlijk op wandelafstand. Alleen de heuveltjes maken dat je een inspanning moet leveren.
Maar goed, wat inkopen gedaan, nog een documentje afgedrukt in mijn hostel en nu zit ik hier enkele uurtjes te internetten. Bevestigingen en requests zenden naar mensen voor de volgende fase van mijn reis. Wens mij geluk.
Ik dacht er een vroege nacht van te maken na een nogal slapeloze nacht in de slaaptrein maar toen kwam Yong ertussen. Een Chinese expat die al enkele maanden in Yerevan woont. We zijn een biertje gaan drinken met live muziek en hij heeft mij een buffet getoond aan halve prijs tussen 22h en 23h. Die mooie nacht met een zalige nachtrust nadien kon ik ook vergeten want mijn kamergenoten waren egoïstisch, deur openlaten, muziek spelen ... gggrrr!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten