Dag 87 : Laatste dag Tbilisi en nachttrein naar Yerevan in Armenië.

Deze late ochtend was er eentje opkuis. Douche genomen en mijn kamer opgeruimd en mijn rugzakje klaargemaakt voor deze avond. Kim heeft mij opnieuw voorzien van een mooi ontbijt voorzien, chili op Amerikaanse wijze. Omdat ik vroeg was heb ik nog wat op mijn laptopje getokkeld en daarna redelijk vroeg de helling afgewandeld naar het centrum i.p.v. de bus te nemen.
Na de middag, of vroeg in de ochtend voor de bewoners van Georgië, heb ik opnieuw afgesproken met Nino voor een biertje en koffie. Zij heeft deze maal een gezellige bar uitgekozen net naast het mooie theater gebouw lang Rustavelli. Eentje om te onthouden!

Ander land, wisselen sim kaart

 Maar helaas de tijd vliegt en moet met de bus terug naar Kim gaan zodat ik op tijd mijn trein kan nemen. Ik heb nog wat gegeten, mijn boterhammetjes meegenomen dat Kim klaargemaakt heeft en terug naar de bushalte. Helaas merkte ik toen ik op de totaal overladen bus zat dat het verkeer muurvast zat, normale spitsuur in Tbilisi [Lange leve auto vrijheid!!!!], en deze niet vooruit kwam. Toen de deuren open gingen ben ik zoals de meeste passagiers maar te voet naar Rustavelli gewandeld ... dat ging nl veel (!) sneller. In Rustavelli een slecht gevulde metro naar het station en ik stond nog op tijd te wachten op mijn slaaptrein naar Yerevan. Na een kwartiertje wachten heb ik eens een kijkje genomen op het perron en het twee-dagelijks treintje stond al te wachten op het perron voor mij. Het rijtuig platkarte (3de klasse) was oud maar eigenlijk niet zo slecht, zeker met de nieuwe lakens dat wij later kregen over de stock oude matrassen en kussens. Het is duidelijk te merken dat het winter is, onze trein van 3 rijtuigen is nauwelijks gevuld. Mijn rijtuig, met bijna allemaal Europese en Russische toeristen en een drietal locals, is nauwelijks 1/3 gevuld. Hoe zal ik het zeggen, de commercie draait zeer slecht voor de spoorwegen van Armenië!
Maar goed, de trein vertrekt, iedereen maakt zijn bed op en al heel snel sliep iedereen, ook de Armenier en dronken Engels toerist in het „vak“ in mijn rijtuig. De dronken Engelse toerist bevestigd alle vooroordelen dat wij over dronken Engelse toeristen hebben. In het verslag Armenië kom ik nog terug met onze Engelse vriend.
Maar goed een uurtje of twee later, toen iedereen diep lag te slapen kwamen we aan de Georgische grens en was het paspoort controle tijd. De Georgische grenswachters haalden al de paspoorten op en deze werden buiten de trein gecontroleerd. Helaas was onze dronken Engelse toerist DIEP in slaap gezonken en kreeg de wagonbediende hem bijna niet wakker. Die toeristen .... grrr ... altijd problemen! Toen wij onze paspoorten terug kregen was het een uurtje later de Armenische grenscontrole en het reisverslag van Armenië.