Dag 99 : Mashrutka van Kutaisi naar Batumi.

Deze morgen was ik wakker voor daglicht en langzaam mijn zaken samengepakt en na het ontbijt heeft Jurriaan mij tot het „bus station“ van Kutaisi gereden voor de Mashrutka naar Batumi waar wij afscheid genomen hebben. Voor 10 Lari en een echt ticket had ik een stoeltje in een redelijk nieuw Mercedes Benz busje met stoeltjes die bijna genoeg beenruimte hadden voor een grote Belg. In een tweetal uur reed de bestuurder ons zonder dodelijke slachtoffers tot het centrum van Batumi. De wegen in dit deel zijn wat verbeterd maar zonder twee reservewielen zou ik toch de weg niet oprijden.

Ik ben aan de voet van de (nieuwe) kabellift uitgestapt op 10 min wandelen van mijn goedkope hostel. Daar probeerden ze mij eerst in de grote slaapzaal te dumpen met alle mannen, maar ik heb betaald voor de kleine kamer en ik ben er dan ook ingetrokken. Er is ook een jonge moeder met dochtertje in mijn kamer en om culturele redenen ligt dit gevoelig.
Na mijn bagage te dumpen effe tot rust te komen ben ik terug naar buiten gegaan voor enkele praktische boodschappen. Missie één, de rest van mijn cash dollars wisselen voor Lari (Georgië) en Lira (Turkije) geld. In Kutaisi is het niet gelukt, maar bij het eerste wissel kantoor werden mijn oude en beschadigde biljetten ook aanvaard en was alles in geen tijd gewisseld. Mijn vraag voor een document viel wat in slechte aarde maar ik heb deze toch gekregen. De volgende stap is een busticket kopen om Georgië te verlaten voor Turkije. Eerst in het centrum was het niet gelukt, maar in het OUD busstation is het wel vlot gelukt. Bij Golden Turizm maatschappij heb ik voor 20 Lari een ticket kunnen kopen op 30 januari. Met alle Turken die massaal Batumi onder de voet lopen is er nu direct verkeer tussen Georgië en Turkije. Het sukkelen aan de grens met bus, grens over wandelen, onderhandelen voor een taxi verder in Turkije is over. Toch één verbetering van het nieuwe Batumi.

 Loket golden bus, net achter grijs busje links.

Toen was ik opgelucht en besloot ik een korte kijk op de haven „te werpen“ met een biertje en pijpje op een terrasje. Dat is nodig, een relax momentje tijd tot tijd. Maar goed naar deze extreem dure bier (meer dan één euro!!!!) is het tijd terug naar mijn hostel te gaan en wat PC werk te doen. Ik kom zo ver achter ... verschrikkelijk!!! De tafel in de keuken net buiten mijn kamer deur is best gezellig, elektriciteit, redelijke tafel, slechte verlichting en goede wi-fi. Meer moet het niet zijn.

Mijn kamergenoten, de visjes.

Het oude moet wijken voor het nieuwe!