Dag 92 : Mashrutka 403 van Vanadzor naar Yerevan en trein 372 naar Tbilisi.

 

Deze morgen ben ik met moeite opgestaan want het is KOUD buiten, zo koud dat er een laag ijs ligt op de vensters ondanks de houtkachel! Maar goed, langzaam komt het huisje aan de rand van Vanadzor tot leven en komt de zon op de bergen. Helaas doet mijn foto van de bergen geen eer aan de mooie natuur van Armenië. In de zomer prachtig maar in de winter nog veel mooier naar mijn bescheiden mening. Waarom er zo weinig toeristen komen is een mysterie.
Maar goed, het ontbijt was een herhaling van het eten gisteren ... te veel en veel te goed. Wat zal ik de keuken van Armenië en Georgië missen in België! Aren, Arshak, zijn zus, kleine broer en grootvader en -moeder hebben afscheid genomen en Arshak heeft samen met mij een taxi gedeeld naar het busstation. Ik heb daar tot grote verbazing van Arshak de Mashrutka genomen en niet de taxi en Arshak is naar huis gewandeld ... ik zag hem zowat bevriezen terwijl wij stonden te wachten tot vertrek. Mashrutka 404 naar Yerevan vertrekt natuurlijk alleen als die volledig vol is. Na een half uurtje wachten tegen 11h30 vertrokken wij opnieuw over de besneeuwde en met ijs bedekte wegen terug naar Yerevan. Helaas heb ik geen foto’s van de rit maar het besneeuwde landschap van Armenië is PRACHTIG! Na zo’n dikke twee uur genieten van het uitzicht en wat slapen, terwijl onze chauffeur natuurlijk ons probeerde te vermoorden, minstens twee maal net niet op een andere auto, stond ik met rugzak en bevroren voetjes in het centraal busstation van Yerevan.

Dan maar vlug met busje 5 naar het centrum, goedkoop eten in een buffetje en nu zit ik hier in een soort internetcafé zonder alcohol, met koekje voor schoolkinderen. Tja ... t’is goedkoop, wat wel je!?!? Zo kan ik tenminste enkele uren wachten op mijn slaaptrein in de warmte en nuttig werk verrichten zoals dit verslag. En tot mijn grote verasing is Yong nog een tweetal uurtjes komen bij mij zitten voor de gezelligheid. Altijd een plezier om met de typische niet Chinees te praten over het leven en de toekomst. Zo heb ik voor enkele euro’s goed gegeten, goed gedronken, wifi gebruikt en in de warmte gezeten. Een gelukkige reiziger.
Na afscheid te nemen van Yong ben ik bijna ontspannen naar de metro gegaan ware het niet dat een bedelaar mij verrast heeft (bijna hartaanval) voordat ik bij de metro was. Maar goed doorstappen naar de metro en even later stond ik in het station. Een wachtzaal bijna leeg, gratis wifi en mijn trein staat klaar waardoor ik rustig enkele mooie fotootjes kan nemen.
Een uurtje voor vertrektijd ben ik buiten aan de deur van mijn wagon gaan staan.Het is bijna niet te geloven, in totaal zijn er maar 5 passagiers in platzkarte in onze trein. Samen met de Chinese toeriste en een Armenia passagier hebben wij een vodka feestje gehouden en de rest van de rit geslapen als een engeltje ... ware het niet van de twee grenscontroles. Al in al een rustige treinrit van Yerevan naar Tbilisi.

 

Borden oud en nieuwe stijl!