Deze morgen ben ik redelijk vroeg opgestaan en mij klaargemaakt voor een lange dag reizen. Met een tas koffie heb ik nog wat zitten keuvelen met Mary Ellen voordat ik afscheid genomen heb en aan een lange dag begonnen ben. Eerst eenvoudig de berg afgewandeld, metro naar Dibude genomen en dan de Mashrutka en taxi mafia getrotseerd. Redelijk eenvoudig heb ik voor 3 lari een ticket gekocht en de mashrutka vertrok snel. Omdat het zo vroeg was en weinig verkeer stond ik een uur later aan het busstation en kon ik in alle rust naar Tako haar appartement wandelen. Mits natuurlijk de irriterende taxi chauffeurs te trotseren ...
Toen ik om 10 uur aan Tako haar deur stond sliep zij nog ... en kon ik kennismaken met een heel slaperige Tako, maar direct duidelijk, een hele sympathieke Tako. Na een lekker ontbijt van haar ouders en een glas zelfgemaakte wijn, zijn wij samen eerst naar het „kasteel“ gegaan voor het overzicht van de streek, dan een kerkje of twee bezocht en uiteindelijk naar het ethongrafisch museum gegaan. Helaas was er geen tijd meer voor het Stalin museum, maar 15 Lari en niets veranderd ... het geld niet waard. Ik heb wel enkele foto’s kunnen nemen van Stalin’s treinwagon naast bedriegende taxi chauffeurs. De ene vroeg 10 maal de normale prijs voor een rit naar Kutaisi! Ik niet, maar Tako was geschokt dat Georgische mensen zo konden bedriegen. Ik niet! Zelf haar probeerden ze te bedriegen ... zo zie je maar!
Maar goed nog effe ontspannen met een Trukse koffie bij Tako en ik moest opnieuw afscheid nemen van Gori en Tako. In het nogal chaotische busstation van Gori heb ik terug een Mashrutka genomen naar Tbilisi Didude en daar ben ik helaas gevallen voor de Mashrutka maffia. Een verkeerde Mashrutka gestapt. Toen ik de juiste zag vertrekken heb ik mijn geld terug geëist en vlug versprongen. Helaas in de verwarring hebben ze mij weeral bedrogen en heb ik te veel betaald.
Tako & ikzelf in het ethm museum van Gori
Stalin's rijtuig staat er nog steeds
Nu de lange rit in de luxe Mercedes Benz viel best mee, al waren de stoeltjes natuurlijk te klein. Toen het al donker was ben ik dan (zonder taxi!) naar Gvantsa’s place gewandeld, recht tegenover een roze bus. Dat maakt het gemakkelijk om later terug te vinden.
Wij hebben nog wat gedronken en gegeten maar het was alweer tijd om in slaap te vallen nadat ik een dringend probleem opgelost heb en wat internet werk gedaan heb. Ik was de sleutel kwijt van de sloten van mijn rugzak en alles moeten open breken. Het waren sterke sloten! Slaapwel iedereen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten