Nog voor het vertrek was de chauffeur aan het sleutelen
Na die wat slapeloze nacht ben ik om 6h opgestaan omdat er drie alarmen afgingen een één persoon effectief opstond. Gelukkig heb ik veel reisadministratie en heb ik opnieuw kunnen genieten van het uitgebreid ontbijt in mijn hostel.
3 groepen busjes
Maar goed, naar buiten, opnieuw bus 159 naar het centraal busstation genomen en daar na wat rondvragen de juiste bus gevonden. Het is niet nummer 111 zoals vermeld in de LP, maar nummer 202 of 203 dat je moet nemen. Er zijn 3 categorieën bussen tussen Yerevan en Echmiadzin. De nieuwe (geleased) busjes zijn lijn 203 aan 300 Manat, er zijn „nieuwere Russische busjes“ en de alleroudste rijden onder nummer 202 aan 200 Manat. Ik ben vertrokken met een stokoud busje met lijn 202 maar toen de chauffeur niet stopte voor passagiers en regelmatig zijn motor aflegde ging er toch een belletje rinkelen. Toen hij stopte om water in de radiator te gieten en toen stopte om zijn vaten terug op te vullen en opnieuw in de radiator te gieten was de pret over. Ik en een andere passagier werden in de 203 gedumpt. Deze reed veel sneller, veel comfortabeler en koste een stuk duurder. I.p.v. een kleine halve euro was het nu een dikke halve euro!
Ik heb mij toch een uurtje of drie kunnen bezig houden voordat ik een busje gestopt heb en opnieuw met de 202 terug naar Yerevan gegaan. Deze maal geen brakedown en een chauffeur die zijn oud busje tot de limiet dreef. Zo zien we het graag ...
In het centrum van Echmiadzin is het wat minder mooi
Oven van de bakker
Deze avond heb ik een brouwerij en een local bar kunnen ontdekken samen met Vahe van Yerevan. Ondanks de sneeuw en de koude deze avond was het een gezellige avond ... alleen in de koude en de sneeuw en ijs terug naar mijn hostel wandelen is nogal pijnlijk! En natuurlijk moet ik toegeven dat de bieren hier een stuk minder indrukwekkend dan thuis! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten