Dag 118 : Een toeristische dag Erzurum

 

 Er is een duidelijk verschil in hoeveelheid sneeuw met gisteren aan het station!

 Een nieuwe moske net buiten het station sinds ik hier het laatst was.

Deze morgen ben ik lang lui blijven liggen en redelijk laat opgestaan. Het eerste wat mij opviel toen ik aan het ontbijttafel zat [Mama Furkan ...] was dat Erzurum wit gesneeuwd was. Nu sneeuw of geen sneeuw, ik was van plan Erzurum te verkennen en dat is wat ik zal doen. Eerst heb ik busje G1 terug naar beneden gereden tot het station zodat ik de route ken als ik in 3 dagen vertrek met de trein uit Erzurum. Het is gemakkelijker het vervoer te verkennen zonder dan met een rugzakje van een kleine 30 kg!

Het Kalesi van Erzurum

Van het station ben ik dan terug de berg op gewandeld en alles bezocht en bekeken wat er in mijn bijbel, de LP stond. O.a. de Kalesi en de madresessi yacutiye waren betalend en de hoogte punten. Wel de tijd dat ik de kalesi (kasteel) bezocht was er een hevige sneeuwstorm ... bbbrrr! Daarnaast heb ik o.a. de Cifte Minareli Medrese, de twin towers, enkele tombs bezocht en een poging gedaan het oude gedeelte van Erzurum te bezoeken. Helaas heb ik moeten vaststellen dat in de laatste 10 jaar alles wat niet in de reisgids staat afgebroken is voor nieuwe stadsparken of nieuwe appartementsgebouwen. Het is verschrikkelijk hoe een stad zijn identiteit kan verliezen! Maar goed, een namiddag en ik had alle bezienswaardigheden „gedaan“ en ook een bezoek aan het ondergesneeuwde station, dus ik was tevreden en genoeg onderkoeld om terug naar binnen te vluchten bij mama Furkan! Ik vermoed wel dat de groepen (Turkse) toeristen die op ieder punt met de bus afgezet werden, minder tijd nodig hadden om alles te „bezichtigen.“
Maar ik mag niet klagen, ik zit hier binnen bij mama Furkan in de warmte dit in te tokkelen. Ik had ook buiten kunnen zitten in de sneeuw en de natte en vuile straten. Er is niets zo vuil als smeltende sneeuw.

 Een 1 pk "vrachtwagen," nog steeds te zien in Anatolië.

 ‚S avonds hebben wij nog nog een vermoeide Furkan, zware werkdag, gegeten, thee gedronken tot wij bijna collectief in slaap gevallen waren. Een leuke dag, een bittere koude sneeuw dag maar een dag waar ik van genoten heb dankzij mijn hosts.