zondag 24 februari 2019

Dag 126 : YHT Ankara - Istanbul

Deze morgen voelde ik mij een stuk beter dan twee dagen geleden. Mijn keelontsteking is een stuk beter deze morgen en ik voel mij meer uitgeslapen. Twee nachten op mijn eigen zetel in de PC kamer heeft wonderen verricht.
Omdat het zaterdag is heeft Bucur een uitgebreid ontbijt klaargemaakt voordat ik naar het treinstation gevoerd werd. Ik vond het toch een emotioneel afscheid van deze lieve mensen die mij zo ongeremd in hun armen genomen hebben. Ik heb geen afscheid genomen maar een „tot weerziens“ gedaan.
Prachtig op tijd was ik afgezet aan het tijdelijk YHT station van Ankara voor mijn trein YHT 81005 naar Istanbul al geopend was voor boarding en net toen ik deze zin aan het intikken was sloten de deuren en reden wij het station buiten. Istanbul here we come.
Bijna direct stond ik op de straat vanuit Pendik station en was ik in de regen aan het wandelen richting Pendik metro, ongeveer één kilometer de berg opwaarts. Nogal koud en nat. In Pendik metro had ik dan het groot probleem dat ik aan de machine gaan Istanbulkart kon kopen voor het openbaar vervoer! Kom dat tegen ... gelukkig was er een vriendelijke Turkse die mij met haar kaart binnen liet ... God zij dank, euh, ik bedoelde Allah zij dank.
Eenmaal aangekomen in Kadikoy metro ben ik naar buiten gegaan om de bittere koude wind met sneeuw te trotseren. KOUD dat het was ... ONVOORSTELBAAR!!!! Ik was in een klontje ijs veranderd in enkele minuten tijd. Na aan een kiosk mijn Istanbulkart gekocht te hebben ben ik in een te dure terras gaan neerzetten voor kebab en een Turkse thee of drie. Ik had dat nodig, zucht!
Ik kon met mijn Istanbulkart een bus nemen, maar omdat ik zo veel tijd over had EN ik het nog steeds koud had heb ik besloten de enkele kilometers naar mijn nieuwe host haar place te wandelen. Pijnlijk met mijn rugzakje maar ... wel warm door de fysieke inspanning. Perfect op tijd stond ik voor Nazife’s deur en werd ik ontvangen met warme soep en hele maaltijd. Ik was zo gelukkig rond de radiatoren te zitten samen met Naz en ik heb zo genoten van de maaltijd en haar warme ontvangst. S’ avonds was ik zo vermoeid dat ik zonder enige probleem in slaap viel ... zelf in het bedje dat te kort was.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten