Deze morgen ben ik rustig wakker gekomen en heb ik voor de eerste maal het toilet getest van mijn rijtuig. Het was een Europees zit toilet ... ben ik een gelukkig man! In afwachting van aankomst nog wat op mijn laptopje tokkelen, enkele berichtjes op whatsapp en nog wat genieten van het uitzicht ... dat niet meer zo denderend is. De omgeving Ankara heeft weinig natuurpracht, enkele de stadjes met appartementsgebouwen.
Eenmaal met een kleine twee uur vertraging aangekomen in Ankara Gari (Station) ben ik begonnen met mijn lijst „to do’s“ voordat ik kon ontspannen. Allereerst mijn rugzak(je) in bewaring geven. Helaas zijn er alleen maar automaten en ik had geen geschikte biljetten bij mij. De dame van ‚tourism info’ heeft voor mij een 20 Lira gewisseld aan het loket en dan kon ik met hulp van de kapper van het station mijn bagage opbergen. Dat was missie 1, voor 10,5 Lira.
De volgende missie, eens bekijken of in tegenstelling tot de TCDD webpagine het toch niet mogelijk is mijn ticket te kopen voor de „Sofia expressi.“ En ja, na een tweetal keer te vragen kon ik bij een niet Engelstalige dame aan loket nr 1 in het nieuw YHT stationsgebouw (Het nog niet in gebruik genomen immens groot stationsgebouw van Ankara!) mijn ticket kopen tot het eerste grote station in Bulgarije, Dimitrograd. 131 Lira (21€) met een reservatie voor een bedje couchette inbegrepen, niet slecht. Helaas is de spoorlijn vanuit Sirkeci Gari gesloten en zal ik eerst een uur met een Servis (autobus) van TCDD moeten rijden tot het eerste station in gebruik. Maar goed, zorgen voor later. Het is zeer goed nieuws dat ik mijn reservatie binnen heb zodat ik mijn hosts in Bucaresti kan bevestigen. Een zorg van mijn schouders.
Omdat ik toch zo veel tijd heb in Ankara besloot ik eerst een „Ankara kaart“ met 4 ritten (6 + 10 Lira) aan te kopen in de metro en dan effe de nieuwe „S-bahn“ van Ankara uit te testen tot het station YHT van Ankara. Hier vertrekken momenteel alle hoge snelheidstreinen (YHT) van Turkije uit Ankara. Dit verliet zeer vlot in de splinternieuwe treinen en stations. Toen was het al in de namiddag wanneer ik terug in Ankara Gari stond. Dus nog maar effe tot het centrum gewandeld en terug om wat tijd te doden. Leuk in de prachtige middagzon. Maar ik was toch blij dat ik mijn rugzakje terug uit de bagage kon nemen en naar mijn host „getreind“ ben. Natuurlijk was ik te vroeg en heb ik eerst nog een tweetal cay’s gedronken op de hoek voordat ik op de straat kwam staan voor de ontmoeting met mijn host. Blijkbaar heb ik hierbij zoveel aandacht getrokken dat de politie speciaal voor mij buiten gekomen was om te controleren of ik geen terrorist ben of nog iets ergers. Na wat gebruikelijk „macho“ gedrag met paspoort controle e.d., maar zonder smeergeld, zijn ze na 5 minuten vertrokken. Gelukkig heb ik mijn lach kunnen inhouden. Nu zit ik hier binnen te wachten tot mijn host terug is van zijn patiënt bezoek. Jawel, weeral een dokter als host in Turkije! Wel een therapeut.
S’ avonds heeft Ahmed mij nog iets klaargemaakt en hebben wij thee gedronken en gepraat over Turkije, echte reizigers en het lekkere eten van Turkije tot in de vroege uurtjes. Tot zover mijn voornemen voor lange nachtrust in Ankara om wat te bekomen van mijn keelontsteking. Ik zou schrijven tot morgen maar helaas, het is al de volgende dag ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten