Dag 119 : Bus Erzurum - Oltu

Opnieuw een rustig begin van de dag, ontbijt met moeder Furkan en ben ik naar bushalte Lisesi gegaan in het centrum om op een busje van „oltu tur“ te wachten. Na een uur wachten kwam er een ander busje te voorschijn dat ik genomen heb ... helaas stopte de chauffeur aan de andere kant van de stad voor een theepauze. Dus ben ik maar met een frustratie terug naar mijn bushalte gewandeld en jawel, daar stond het juiste busje. Een kleine 2 uur om een busje te vinden. Maar goed, het juiste busje reed ook naar de andere kant van de stad naar een klein otogar aan de achterzijde van het station waar wij in een identiek busje moesten stappen voor Oltu. De twee uur durende rit tussen besneeuwde bergen en een over gedimensioneerde en slecht onderhouden „snelweg“ kon aanvangen. Een waar genot, het zicht op de prachtige natuur met verlaten bergen in het binnenland van Turkije.

 Oude kerk

Oltu kasteel

In Oltu ben ik in het „centrum“ uitgestapt en 5 minuten later stond ik bij mijn host. Een universiteit student die grote plannen heeft voor de toekomst. Zoals een reis van 1 jaar met zijn vriendin in Azië. Deze namiddag heeft Oguzhan mij een volledige toer gedaan van „Otu stad.“ Het nieuwe stadshuis, een oude moskee en het kasteel van Oltu dat al 5 jaar gesloten is voor renovatie. Helaas moet de eerste steen nog verlegd worden! Als laatste stop, deze avond, was een lokaal „kebab“ place. Niet zoals in Europa, maar een waar festijn op mijn bord. Er is zoveel lekker eten in Turkije ... ik kwijl alleen door eraan te denken!
Tot ver in de nacht hebben wij, met een tas koffie, nog gepraat over Oltu (dorpje ...), Turkije, politiek, Syria, ... en alle mogelijke onderwerpen. Een waar intellectueel festijn. Maar goed, ik werd nogal moe en ook een opkomende keelontsteking hielp niet ... dus slaap wel!

Lekker eten !!!