Dag 44&45 : Trein Krasnodar 1 naar Samara 08h07

Deze morgen vroeg wakker gekomen, Like hostel is zo’n typisch hostel waar je niet kan slapen ... gggrrr. Maar goed, douche, een soort ontbijt en wat internetten tot ik tegen 12h de hostel moet verlaten anders moet ik 50 Rub per uur bij betalen. Ik heb dus 11 uur tijd over tussen mijn hostel en mijn trein. Het is koud maar gelukkig schijnt de zon min of meer.

Eerste taak na het verlaten van mijn hostel is mijn rugzakje dumpen in het station. Tram 15 naar Krasnodar 1, voor de ontelbare keer door de politiecontrole met de scanners en dan naar de kelder waar een bijzonder onvriendelijke bagagebeheerder mijn rugzakje in ontvangst genomen heeft voor 700 Rub ... pppfff ... het was goedkoper geweest in mijn hostel te blijven!
Maar goed, beslissingen kunnen niet omgekeerd worden en ik heb in de warme middagzon, och doet zo’n deugt, Krasnodar verder verkend. In de zon i.p.v. in een regen of sneeuwstorm is dit een heel anders gevoel. Toevallig heb ik nog een openbaar toilet gevonden met een echt zit toilet ... hoe een mens de kleine dingen in het leven soms mist!

Helaas mocht het niet lang duren want tegen vier uur in de namiddag kwam er een koude mist de stad binnen en werd het heel snel bitter koud. Ik nog wat weerstand geboden maar uiteindelijk heb ik mijn eten gaan kopen en een laatste maal met de goede oude tram 15 [Letterlijk oud, zowel de sporen als de tramvoertuigen!] naar het station, opnieuw door de controle en nog vier uur „uitzitten“ voordat ik op mijn trein mag stappen. Op mijn laptopje lukt het niet maar ik heb wel wifi op mijn gsm ... een essentieel attribuut als reiziger de dag van vandaag!
Toen onze trein 130 Krasnodar 1 binnen rolde was het een bestorming, een groep oude dames liepen net niet letterlijk over mij om toch maar de eerste in rijtuig 7 te kunnen stappen. Onze onvriendelijke Providsia werd er nog knorriger op! In het rijtuig was het natuurlijk ook een moment van chaos het eerste kwartier totdat iedereen zijn bed gemaakt had, bagage weggestopt en zichzelf geïnstalleerd in zijn of haar slaapplaats. Tegen dan was het al na middernacht lokale tijd en ik moet als een blok in slaap gevallen zijn want ik herinner pas iets de volgende ochtend toen de passagier recht tegenover mij een eikenboompje aan het zagen was ... en het was een dikke boom, geloof mij!

Door de eiken boom die gevallen is deze morgen heb ik helaas wel goed geslapen maar minder lang dat ik had gehoopt. Maar goed, effe naar WC (=badkamer), een theetje en instantspaghetti voor ontbijt en dan ... terug wat slapen in mijn slaapplaats. Helaas heb ik vandaag nog geen echt contact gehad met de passagiers rond mij, maar de rit is nog niet ten einde.
Het is opvallend dat de RZD niet langer werkt met Moskva tijd maar dat de dienstregeling opgemaakt is met de lokale tijdzones. Dat maakt het wel iets moeilijker te volgen want ik moet deze rit één maal mijn uurwerk aanpassen. Gelukkig zit ik ook deze maal in een nieuw rijtuig met airco (25 graden binnen en -3 buiten), USB / stopcontact aansluitingen voor iedere slaapplaats en digitale informatiepanelen. In de laatste 10 jaar zijn de spoorwegen in Russia veel gemoderniseerd. De basis is nog gebleven, platzcarté open rijtuig 54 personen, samovar, 2 toiletten, enz. Op sommige drukken verbindingen zijn er nu dubbeldek rijtuigen, en Yuri heeft mij dit later bevestigd dat de ruimte in deze rijtuigen wat beperkter is.

Maar de dag is rustig voorbij gereden, met het zicht op „moeder Russia“ in Volgograd in het passeren werd het donker en kwam ons rijtuig langzaam maar zeker tot rust.