Dag 63 : Overtocht vracht-ferry tussen Kuryk Kazachstan en Elat Azarbaijan

Deze morgen zijn zowel mijn Japanse vriend als ikzelf na een veel te korte slaap naar de ontbijtzaal gesukkeld voor een zalig (en gratis) ontbijt in de kantine van de passagiers. Natuurlijk waren wij de enige passagiers in de zaal maar de thee (ché) en het oud brood (glep) smaakten wonderlijk ... om niet te zwijgen over de gekookte eitjes. Het restaurant van de Hilton kan hiermee niet concurreren. Een beetje sarcasme van mij, maar het simpel ontbijt heeft echt gesmaakt voor mij, helaas niet voor mijn Japanse vriend want die is zeeziek en is bang om over te geven. Nu effe slapen tot het middag eten.

Over het middageten heen, helaas zonder mijn Japanse vriend want die voelt zich nog zeeziek, kippen pootje met pasta en een soepje met hetzelfde oud brood en thee, begint er al een gewenning op te treden. Wat slapen, wat eten, een wandelingetje over het dek, wat lezen en wat praten over onze reizen. WAT is er anders te doen, geen wi-fi en we dobberen midden op de Kaspische zee!

[Toen we vorig nacht op deze boot gestapt zijn heb ik ons uurwerk opnieuw één uur terug gedraaid. Van het uiterste 5 uur tijdverschil in Almaty en Astana is er nu nog maar 3 uur tijdverschil tussen Brugge en Azarbaijan. Met deze boot voelt het echt aan alsof ik terug aan het reizen ben naar het goede oude Brugge, de mooiste stad van België!]Na een prachtige zonsondergang is de volgende gebeurtenis het avondeten na zeven en uiteindelijk de aankomst in Elat deze nacht / vroeg in de ochtend vroeg?