Na de korte busrit en een korte wandeling in de bittere koude stond ik met de hulp van een voorbijganger in de juiste winkel. Na twee maal bellen met Kuka had ik de sleutels en stond ik binnen in haar warm appartement met de twee schatten van katten. Nog effe buiten voor eten te kopen en ik kon genieten van een ontbijt, wat PC werk en een seista samen met de katten.
Waarom reizen? Ik onderschrijf van harte de woorden van Paul Theroux in The Old Patagonian Express: ‘reizen is in het beste geval een eenzame onderneming: om te zien, te onderzoeken, te beoordelen moet je alleen en ongestoord zijn. […] het is moeilijk om goed te zien of helder te denken als je in gezelschap bent. […] Reizen is geen vakantie en het is vaak het tegengestelde van uitrusten.
vrijdag 14 december 2018
Dag 54 : Aankomst in Astana
20 voor 9 uur stopte mijn trein exact op tijd in het nieuw station van Astana en kon ik in de bittere koude, zo’n 20 graden onder nul, staan wachten op mijn bus naar de volgende host in Astana. Tijdens de korte wandeling viel het mij op dat heel veel Kazakken mijn rugzak met de vlagjes bekeken en aan het bus-kotje sprak één wachtende passagier mij aan in het Engels over al deze vlagjes. Blijkbaar wekt een Europeaan met een kleine rugzak met vlagjes toch nog veel aandacht op.
Na de korte busrit en een korte wandeling in de bittere koude stond ik met de hulp van een voorbijganger in de juiste winkel. Na twee maal bellen met Kuka had ik de sleutels en stond ik binnen in haar warm appartement met de twee schatten van katten. Nog effe buiten voor eten te kopen en ik kon genieten van een ontbijt, wat PC werk en een seista samen met de katten.
S’avonds was het een leuke eerste ontmoeting met mijn Kuka, mijn host die zonder mij ooit ontmoet te hebben de sleutels geeft en het vertrouwen over haar katten! Wij hebben nog tot laat in de avond over alles en nog wat gebabbeld, de bieren opgedronken dat ik gekocht had en de planning uitgewerkt voor de volgende dagen.
Na de korte busrit en een korte wandeling in de bittere koude stond ik met de hulp van een voorbijganger in de juiste winkel. Na twee maal bellen met Kuka had ik de sleutels en stond ik binnen in haar warm appartement met de twee schatten van katten. Nog effe buiten voor eten te kopen en ik kon genieten van een ontbijt, wat PC werk en een seista samen met de katten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten