Deze dag is eentje van tegenstellingen. Eerst heb ik buiten wat gaan shoppen en verder heb ik totaal niets gedaan, wel ttz wat op die goede oude internet gewerkt en wat geslapen naast Sonya in de zetel. Dit in afwachting van de taxi naar de haven deze avond en hopelijk mijn ferry naar Azarbaijan. Vingers kruisen ...
Helaas was mijn host zeer laat terug en dronken waardoor ik mij zorgen begon te maken dat ik wel mijn boot zou halen. Zij wist natuurlijk niet dat de boot zeker twee uur verlaat was, anders had ik zeker mijn boot gemist. Maar goed, voor 7500 T had ik een lexus officiële taxi en die reed mij helemaal alleen en direct naar de spiksplinternieuwe haven van Kuryk, zo’n 80 km van Aqtau verwijderd! Helaas kon ik weinig praten met de taxi chauffeur maar zijn keuze van muziek, dezelfde muziek dat wij al jaren luisteren in Europa, werkte wel ontspannend voor mij. Zeker met het liedje „Thuesday“ dat in de zomer nog plat gespeeld werd bij ons voelde ik mijn zorgen wegglijden totdat ... de weg ineens ophield en ik samen met de taxi chauffeur ons afvroegen of dit wel de goede richting uit ging. Maar geen paniek, even later was er terug asfalt alleen reden wij wel door de woestijn volgens google maps!
Nu eind goed al goed, wij reden ineens door een gloednieuwe haven bijna zonder een levende ziel. Er liep één iemand rond en toen wij probeerden het hem te vragen of dit de haven is, mijn taxichauffeur had ook geen enkel idee (!), blijk deze wandelaar een Japanse toerist te zijn die ook op de boot naar Azarbaijan aan het wachten was. Wat een opluchting ... een mede leidende figuur in deze soap van de ferry. Uiteindelijk heb ik samen met Daskei (of zoiets?) nog zo’n drie uur zitten / slapen wachten (toen ik aankwam was hij al 10 uur aan het wachten) tot er ineens iemand ons in een jeep duwde naar een echt terminal gebouw, opnieuw gloednieuw en met ons meegeteld nu drie passagiers wachtende. Nu hier konden wij ineens ons ticket voor 80 dollar cash kopen, nog een korte inspectie van de border control van onze bagage en even later werden wij in een ander voertuig geduwd en bijna letterlijk voor de ingang van de ferry eruit gegooid! Maar goed, even later zaten wij in onze aftandse kajuit in deze ferry die ons hopelijk naar Azarbaijan zal brengen. In de boot nog effen pascontrole en wij hebben officieel Kazachstan verlaten. Nog enkele uren slapen en het is alweer tijd voor het ontbijt.
Wie deze reis plant kan mij contacteren en ik zal wat praktische informatie doorgeven dat het een stuk gemakkelijker maakt om deze reis te ondernemen want mijn reisgids beschrijft deze verbinding als „practising the dark art“!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten