De laatste ochtend was ik totaal kapot! De vriendelijke dame moest absoluut de deur open laten staan naar de gang, praten, eten, kennis maken met onze nieuwe coupé genoot, halverwege de nacht een alarm, enz ... de zombie van gisteren is niets vergeleken met mijn gebroken toestand deze morgen. Geen slaap, te warm (thermostaat zeker 25 graden of meer) en mijn rug dat pijn doet ... een GOEDE MORGEN Kazachstan. Een lichtpuntje, maps.me werkt uitzonderlijk op deze trein en ik kan volgen waar wij ergens aan het sporen zijn in de eindeloze steppe! Maar goed, een thee wat instant noedels als ontbijt en er komt terug leven bij de Belgische toerist. De rest van de dag verloopt nogal voorspelbaar met wat slapen, eten en meer contact tussen mij en mijn coupégenoten. Kort voordat het donker werd heb ik samen met de locals genoten van de mooie bergen enkele uren voor Aqtau ... echt prachtig. Gelukkig kon ik mij de moeite besparen om een taxi te zoeken aan het station want één van mijn mede passagiers zijn zoon komt hem afhalen en heeft mij aangeboden mee te nemen.
Gelukkig want de taxichauffeurs hebben mij letterlijk vastgegrepen en ik heb mij samen met de oude man door de massa moeten vechten tot het stationsgebouw. Hier hebben wij effe gewacht op zijn zoon en voor ik het goed en wel besefte reed ik met deze familie in een taxi naar het centrum met zo’n taxi chauffeur die probeerde zijn passagiers te vermoorden. Gelukkig hebben wij tot mijn grote verbazing (ECHT!!!) de rit overleefd en heeft de zoon eerst zijn vader en mij voor de juiste deur afgezet. Wat vriendelijke mensen die mij gered hebben van de Aqtau taxi maffia.
Toen stond ik voor de deur van Kymbat en Sonya hun deur zonder dat ik de juiste deur kon vinden en zonder Kazach bel tegoed. Dus maar de jonge man die voor de deur van het lokaal winkeltje staat bij de kraag grijpen om te bellen voor mij. Met een paar woorden Engels & Russisch tussen ons werd de telefoon gemaakt en 5 minuten later stond ik met Kymbat en Sonya binnen in hun prachtig appartement. Om mij welkom te heten heeft Kymbat meteen gekookt, een plastiek flesje of twee bier boven gehaald om mijn aankomt te vieren. Laat mij zeggen dat het al de volgende dag was toen wij gaan slapen zijn. Het zal een vermoeiende tijd in Aqtau worden, ik voel het ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten